กว่าจะเป็นเล่ม Corner
โอกาสนั้น มาไม่บ่อย แต่เมื่อมีเข้ามา
เราก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ สำหรับในช่วงชีวิตของการเรียนปี 3 ในเทอม 2
นี้ ดิฉันก็มีโอกาสได้ร่วมกับเพื่อนอีก 5 คนในการจัดทำนิตยสารขึ้นมา
ในวิชา การผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ ซึ่งทำให้ฉันได้รับอะไรหลายอย่างเลย
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการทำงานร่วมกับผู้อื่น เริ่มตั้งแต่ เมื่อรับรู้ถึงสมาชิกกลุ่ม
และการแบ่งหน้าที่ว่าใครถนัดและเหมาะสมที่จะทำอะไร ซึ่งจะประกอบไปด้วย บรรณาธิการ(บก.)
นักเขียน กราฟิกและช่างภาพ โดยตัวฉันเอง เห็นว่า
นักเขียนนั้นเป็นงานที่ตัวเองดูจะถนัดที่สุด แต่เมื่อถึงเวลาทำงานจริงๆ
นักเขียนก็ไม่ได้นั่งเขียนอย่างเดียว ในการทำงานของกลุ่มเรานั้นจะมีการนัดเพื่อประชุมในหลายครั้ง
มีการเสนอในเฟสบุค ซึ่งเราจะมีกรุ๊ปไว้สำหรับให้สมาชิกได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น
และประชุมฉุกเฉินอีกด้วย และเมื่อเรามีหัวข้อคอลัมน์ที่จะทำแล้ว สิ่งสำคัญคือ
ข้อมูล และภาพที่จะนำมาประกอบเรื่องราว
ดังนั้นการลงพื้นที่จึงเป็นสิ่งสำคัญอีกเช่นกัน นี่เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจในการทำงานกลุ่ม
ในการลงพื้นที่ไม่เคยไปคนเดียวเลย จะมีเพื่อนในกลุ่มไปช่วยกันตลอด
สิ่งสำคัญที่ได้ ในการทำนิตยสาร ครั้งนี้ คือ ประสบการณ์ ได้รู้และเข้าใจกระบวนการทำงานจริงๆ ทั้งในการทำเป็นทีม และการรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเอง ซึ่งในหน้าที่ของนักเขียน จะต้องกะเวลาในการทำเสร็จให้เร็วกว่ากำหนด เพราะจะต้องส่งให้บก.ตรวจก่อน จึงต้องเผื่อเวลาที่จะแก้ไข หากมีข้อผิดพลาดอีก ไหนบก.จะต้องส่งให้กราฟิกทำอีก ดังนั้นผู้ที่เขียนจะต้องรวดเร็วและส่งให้ทันเวลา หรือ ก่อนเวลาจะดีมาก ส่วนของการลงพื้นที่เก็บข้อมูล บางครั้งเราก็ต้องศึกษาข้อมูลคร่าวๆและคิดเกี่ยวกับเรื่องที่จะเขียนก่อน การแบ่งหน้าที่ เพื่อให้การทำงานสะดวกและรวดเร็วมากขึ้น การเคารพในการตัดสินใจของสมาชิกคนอื่นในกลุ่ม รวมถึงการยอมรับความคิดเห็นของส่วนใหญ่ เพราะเกราฟิกจะนำงานที่ทำเสร็จแล้วมาโพสต์ในกรุ๊ปให้เลือก ซึ่งความคิดเห็นบางคนก็ไม่ตรงกัน แต่เราก็ยอมรับในเสียงส่วนใหญ่ จึงไม่มีปัญหาในการทำงานส่วนนี้
ในการทำงาน
แน่นอนว่าปัญหานั้นต้องมีแน่ๆ ไม่ว่าจะเป็นการแบ่งหน้าที่
ซึ่งทุกคนจะต้องเขียนคอลัมน์ของตัวเอง จะหนักก็ตรงการฟิกที่ต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้น
การเก็บข้อมูลก็ต้องเก็บให้ได้มากที่สุด จะได้ไม่เสียเวลาในการลงพื้นที่อีก แต่ปัญหาต่างๆก็นำมาซึ่งกระบวนการคิด
ที่จะแก้ปัญหา นี่จึงเป็นอีกสิ่งที่ทำให้เราได้ฝึกการแก้ปัญหาด้วยตนเอง ฝึกการคิดให้รอบคอบมากขึ้น
เข้าใจในกระบวนการทำงานกลุ่มการทำนิตยสารมากขึ้น ถือเป็นการเติบโตขึ้นอีกก้าวหนึ่งของเรา
จากที่เคยเขียนเรียงความหน้ากระดาษแผ่นเดียว แต่ตอนนี้ฉันมีคอลัมน์ที่เป็นของตัวเอง
มีส่วนในการผลิตนิตยสารที่เป็นเล่ม มันดูยิ่งใหญ่มากสำหรับประสบการณ์ที่ผ่านมา
และหวังว่าฉันจะสามารถพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นเรื่อยๆในอนาคตได้
ความรู้สึกเมื่อได้เห็นนิตยสารที่เป็นเล่มสมบูรณ์
ครั้งแรกพอได้รับนิตยสารมาถืออยู่ในมือแล้ว มันให้ความรู้สึกโล่ง ดีใจ ภูมิใจ ปะปนกันจนบอกไม่ถูก ความรู้สึกต่างๆหลั่งไหลเข้ามามากมาย แต่หลักๆ คงจะหนีไม่พ้นความปิติ ดีใจที่ว่า โห นี่มันเป็นเล่มเลยนะเนี่ย เราเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันออกมาเป็นเล่มจริงๆหรอ รู้สึกคุ้มค่ากับการลงทุนลงแรงไป ถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แบบเท่าไหร่ เนื่องจากเป็นการทำครั้งแรก แต่พวกเราก็ทำกันอย่างเต็มที่ และจะนำข้อผิดพลาดนั้นมาปรับปรุงเพื่อพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นต่อไปค่ะ.
