สิ่งที่ได้จากการทำนิตยสาร

กว่าจะเป็นเล่ม Corner 

                 โอกาสนั้น มาไม่บ่อย แต่เมื่อมีเข้ามา เราก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ สำหรับในช่วงชีวิตของการเรียนปี 3 ในเทอม 2 นี้ ดิฉันก็มีโอกาสได้ร่วมกับเพื่อนอีก 5 คนในการจัดทำนิตยสารขึ้นมา ในวิชา การผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ ซึ่งทำให้ฉันได้รับอะไรหลายอย่างเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการทำงานร่วมกับผู้อื่น เริ่มตั้งแต่ เมื่อรับรู้ถึงสมาชิกกลุ่ม และการแบ่งหน้าที่ว่าใครถนัดและเหมาะสมที่จะทำอะไร ซึ่งจะประกอบไปด้วย บรรณาธิการ(บก.) นักเขียน กราฟิกและช่างภาพ โดยตัวฉันเอง เห็นว่า นักเขียนนั้นเป็นงานที่ตัวเองดูจะถนัดที่สุด แต่เมื่อถึงเวลาทำงานจริงๆ นักเขียนก็ไม่ได้นั่งเขียนอย่างเดียว ในการทำงานของกลุ่มเรานั้นจะมีการนัดเพื่อประชุมในหลายครั้ง มีการเสนอในเฟสบุค ซึ่งเราจะมีกรุ๊ปไว้สำหรับให้สมาชิกได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และประชุมฉุกเฉินอีกด้วย และเมื่อเรามีหัวข้อคอลัมน์ที่จะทำแล้ว สิ่งสำคัญคือ ข้อมูล และภาพที่จะนำมาประกอบเรื่องราว ดังนั้นการลงพื้นที่จึงเป็นสิ่งสำคัญอีกเช่นกัน นี่เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจในการทำงานกลุ่ม ในการลงพื้นที่ไม่เคยไปคนเดียวเลย จะมีเพื่อนในกลุ่มไปช่วยกันตลอด 

 

              เริ่มจากคอลัมน์แรก คอสเพลย์ ตลาดนัดรถไฟ ก็จะมีภาซึ่งเป็นคนทำกราฟิก และกาวที่เป็นช่างภาพไปช่วยด้วย ทำให้ได้มุมมองและแนวคิดมากขึ้น บางทีเพื่อนก็จะช่วยเสนอว่า ส่วนนี้ควรเพิ่มดีมั้ย แบบนี้ดีกว่ามั้ยในการลงพื้นที่ครั้งที่สอง เป็นการไปกินบุฟเฟ่ห์เพื่อรีวิวอาหาร กับ แพรและ บรรณาธิการ คือ อ๋อ นอกจากไปช่วยกันชิมแล้วก็ยังช่วยพยุงกันกลับอีก เนื่องจากอิ่มมาก ปกติเวลาไปกันก็จะกินแค่พออิ่ม แต่ครั้งนี้เราไปเก็บข้อมูลรสชาติอาหาร ต้องชิมเกือบทุกอย่างในเวลา 4 ชม. เพื่อให้ได้ข้อมูลที่จริง จนถึงขนาดนั่งมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะออกมา เป็นความสุขของการทำงานอีกอย่าง ได้ทั้งงาน มิตรภาพ และอิ่มด้วย ครั้งที่สาม เป็นการลงพื้นที่คอลัมน์Truelove café เป็นคอลัมน์ของภาก็ไปเป็นเพื่อนภา และกาวก็ไปช่วยถ่ายรูปอีกแรงหนึ่ง วันนั้นกว่าจะเก็บข้อมูลถ่ายรูปเสร็จก็มืด ร้านอยู่ในซอย เดินออกมาสามคน ไกลมากปวดขาไปหมดแต่ก็ยังมีเพื่อนเดินด้วย อดทนเดินกันจนได้ขึ้นรถกลับ ในครั้งที่สี่ คือ คอลัมน์ too fast to sleepกับคอลัมน์ฟิตเนส ของกาว ก็ไปเป็นเพื่อนกาวกัน มี ภา อ๋อ และก็ฉัน ในคอลัมน์สุดท้ายที่ลงพื้นที่ด้วยกัน คือ คอลัมน์หลัก ก็ไปช่วยกัน

            

             สิ่งสำคัญที่ได้ ในการทำนิตยสาร ครั้งนี้ คือ ประสบการณ์ ได้รู้และเข้าใจกระบวนการทำงานจริงๆ ทั้งในการทำเป็นทีม และการรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเอง ซึ่งในหน้าที่ของนักเขียน จะต้องกะเวลาในการทำเสร็จให้เร็วกว่ากำหนด เพราะจะต้องส่งให้บก.ตรวจก่อน จึงต้องเผื่อเวลาที่จะแก้ไข หากมีข้อผิดพลาดอีก ไหนบก.จะต้องส่งให้กราฟิกทำอีก ดังนั้นผู้ที่เขียนจะต้องรวดเร็วและส่งให้ทันเวลา หรือ ก่อนเวลาจะดีมาก ส่วนของการลงพื้นที่เก็บข้อมูล บางครั้งเราก็ต้องศึกษาข้อมูลคร่าวๆและคิดเกี่ยวกับเรื่องที่จะเขียนก่อน การแบ่งหน้าที่ เพื่อให้การทำงานสะดวกและรวดเร็วมากขึ้น การเคารพในการตัดสินใจของสมาชิกคนอื่นในกลุ่ม รวมถึงการยอมรับความคิดเห็นของส่วนใหญ่ เพราะเกราฟิกจะนำงานที่ทำเสร็จแล้วมาโพสต์ในกรุ๊ปให้เลือก ซึ่งความคิดเห็นบางคนก็ไม่ตรงกัน แต่เราก็ยอมรับในเสียงส่วนใหญ่ จึงไม่มีปัญหาในการทำงานส่วนนี้ 

  

                ในการทำงาน แน่นอนว่าปัญหานั้นต้องมีแน่ๆ ไม่ว่าจะเป็นการแบ่งหน้าที่ ซึ่งทุกคนจะต้องเขียนคอลัมน์ของตัวเอง จะหนักก็ตรงการฟิกที่ต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้น การเก็บข้อมูลก็ต้องเก็บให้ได้มากที่สุด จะได้ไม่เสียเวลาในการลงพื้นที่อีก แต่ปัญหาต่างๆก็นำมาซึ่งกระบวนการคิด ที่จะแก้ปัญหา นี่จึงเป็นอีกสิ่งที่ทำให้เราได้ฝึกการแก้ปัญหาด้วยตนเอง ฝึกการคิดให้รอบคอบมากขึ้น เข้าใจในกระบวนการทำงานกลุ่มการทำนิตยสารมากขึ้น ถือเป็นการเติบโตขึ้นอีกก้าวหนึ่งของเรา จากที่เคยเขียนเรียงความหน้ากระดาษแผ่นเดียว แต่ตอนนี้ฉันมีคอลัมน์ที่เป็นของตัวเอง มีส่วนในการผลิตนิตยสารที่เป็นเล่ม มันดูยิ่งใหญ่มากสำหรับประสบการณ์ที่ผ่านมา และหวังว่าฉันจะสามารถพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นเรื่อยๆในอนาคตได้

ความรู้สึกเมื่อได้เห็นนิตยสารที่เป็นเล่มสมบูรณ์

                 ครั้งแรกพอได้รับนิตยสารมาถืออยู่ในมือแล้ว มันให้ความรู้สึกโล่ง ดีใจ ภูมิใจ ปะปนกันจนบอกไม่ถูก ความรู้สึกต่างๆหลั่งไหลเข้ามามากมาย แต่หลักๆ คงจะหนีไม่พ้นความปิติ ดีใจที่ว่า โห นี่มันเป็นเล่มเลยนะเนี่ย เราเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันออกมาเป็นเล่มจริงๆหรอ รู้สึกคุ้มค่ากับการลงทุนลงแรงไป ถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แบบเท่าไหร่ เนื่องจากเป็นการทำครั้งแรก แต่พวกเราก็ทำกันอย่างเต็มที่ และจะนำข้อผิดพลาดนั้นมาปรับปรุงเพื่อพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นต่อไปค่ะ.